Zlokalizowana 8 km na północ od Włodzimierza za wsią Dubniki i o 2 km przed wsią Bielin przy trakcie Włodzimierz-Luboml. Obszar gruntów wsi kształtował najwyższą jakość gleby i zaliczany był do pierwszej kategorii łącznie z łąkami. Przeciętne każde gospodarstwo posiadało około 3,5 hm ziemi, dom, budynek inwentarski, stodołę i studnie betonowe w tym dwie drewniane z tzw. „żurawiem”. Wszystkie budynki były drewniane o 2-ch lub 3-ch izbach łącznie z komorą na produkty żywnościowe. Nakrycia dachowe wykonane były ze słomy. We wsi był warsztat kowalsko-ślusarski stanowiący własność Józefa Kasprowicza. Poza tym drobne usługi szewskie wykonywał Piotr Mrozowski a jego brat Stanisław prowadził sklep spożywczy. Wszelkie potrzeby związane z bytowaniem załatwiane były we Włodzimierzu. W pobliżu były dwa zasoby leśne w Bielinie i Piatydniach, z których ludność wsi korzystała, poprzez pracę w lesie, z drewna leśnego przeznaczonego na opał zimowy. Prawie każde gospodarstwo było ogrodzone (płoty drewniane), posiadało drzewostan ozdobny z ogródkami warzywnymi. Uprawa ziemi odbywała się narzędziami rolniczymi takimi jak: pług, brona, kultywator, a w czasie żniw kosa, sierp, kołek do wiązania snopów zboża. W kilku przypadkach występowały żniwiarki maszynowe, młockarnie i kieraty do młocki zboża. W okresie zimy taka młocka odbywała się na toku w stodole przy pomocy cepa ręcznego. W gospodarstwach były konie pociągowe, wozy na drewnianych kołach, trzymano inwentarz żywy i trzodę chlewną.
We wsi nikt nie posiadał radia, prasa docierała bardzo rzadko z Włodzimierza, życie kulturalne istniało w bardzo ograniczonym zakresie, odbywały się przedstawienia lokalne i okresowe zabawy taneczne. Istniał wiejski ośrodek rozrywkowy, który tworzyli: Leon Tomaszewski - grał na skrzypcach, jego starszy syn Tadeusz na mandolinie, młodszy Eugeniusz na dużym okazałym bębnie. Od czasu do czasu uczestniczył również Grzegorz Dańczuk, który grał na glinianym świstaku. Najbliższe kościoły były w Bielinie i Kalinówce.
Wieś nie posiadała dopływu energii elektrycznej ani środków łączności telefonicznej, oświetlenie odbywało się przy użyciu naftowych, szklanych lamp. Rower we wsi to wielkie wydarzenie, miałem go przed 1939r. – marki francuskiej „Kordian” (koła na drewnianych obręczach).

Opracował:Ryszard Kasprowicz